Reis door Nieuw Zeeland

Ook ik ga een poging wagen het thuisfront op de hoogte te houden van mijn belevenissen. Mijn blog zal iets anders lezen dan het gemiddelde blog, omdat ik verschillende dagen in een keer zal posten. Dit gedeelte gaat over mijn reis met Annika over het noordereiland van Nieuw Zeeland. Veel leesplezier! :)

Zaterdag 23 augustus 11:05
Momenteel zit ik op Sydney Airport, te wachten op mijn aansluitende vlucht naar Auckland. Inmiddels al 36 uur onderweg met een tijdverschil van 8 uur, wat dus betekent dat ik nu 44 uur verder ben in mijn leven. Het reizen verliep tot nu toe vrij soepel, ware het niet dat ik niet bepaald lekker heb kunnen slapen. In mijn eerste vlucht (Amsterdam-Bangkok-Taipei) had ik een stoel met extra beenruimte geregeld. Dit was echter niet meer mogelijk op mijn vlucht van Taipei naar Sydney. Dit was dus een redelijke tegenvaller, aangezien ik tot dan toe niet echt had kunnen slapen en deze vlucht uitermate geschikt was om gelijk redelijk in het ritme te komen (23:00 vertrek op Taipei, 10:15 aankomst op Sydney). Ik kreeg dus een mooie stoel aan het raam (39K), met nét genoeg beenruimte voor de vrouw van max. 1.70m die naast me zat (ze droeg steunkousen om de bloeddoorstroom op gang te houden). Het was in het begin dus niet bepaald een pretje. Toen ik op een gegeven moment probeerde te slapen, en de stewardessen langs wilden met een karretje (ik had mijn benen in het gangpad), reageerde ik met een redelijk felle blik. Hierop stelde een van de stewardessen voor om me te verhuizen naar 8F, een rij met wat meer beenruimte. Daar heb ik alsnog een uur of 5 kunnen slapen. Zoals gezegd wacht ik nu op de laatste vlucht voor twee weken, naar Auckland. Deze vlucht zal niet heel lang duren (3:30) dus die overleef ik nog wel. Van daar ga ik met de bus naar Auckland, naar het YHA Auckland City Hostel. Daar zal even later ook Annika arriveren en van daaruit gaan we wat uitstapjes maken in Auckland.

Maandag 25 augustus 20:38
Zaterdag ben ik na twee lange dagen aangekomen in Auckland, toevallig kwam ik op hetzelfde moment als Annika aan bij het hostel, dus dit kwam wel lekker uit. Na onze koffers te hebben uitgepakt zijn we een tentje gaan opzoeken om te eten. Na lang zoeken kwamen we uiteindelijk uit bij een Italiaans restaurantje, maar die sloten de keuken al om 21:00 (het was op dat moment 21:10). Vandaar dus verder gezocht naar een tentje waar ze ons nog wel binnen zouden laten, en zodoende kwamen we bij een Japans restaurant uit.
Gisteren hebben we uitgeslapen (had ik wel nodig) en zijn we Auckland in geweest, we hebben een wandeltocht gedaan door de stad. Na bovenop de Sky Tower te zijn geweest, zijn we naar twee mooie uitzichtpunten gaan lopen. Deze waren echter dermate ver weg dat we na een tijdje besloten om die uitzichten achterwege te laten en af te slaan richting Auckland Museum. Daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we richting hostel gegaan.
Vandaag zijn we naar Rangitoto Island geweest, een vulkanisch eiland dat 600 jaar geleden is ontstaan. We zijn via de Crater Rim (kraterrand) naar het hoogste punt van het eiland gelopen (259m). Daar wachtten ons verbluffende vergezichten. Daarna zijn we richting Islington Bay gelopen, de ‚brug’ tussen de eilanden Rangitoto en Motutapu. Vanaf daar zijn we via de Coastal Track terug gegaan naar Rangitoto Wharf, waar we weer opgehaald werden door de ferry. Net hebben we nog even de plannen voor de komende dagen op een rijtje gezet; het beloven indrukwekkende avonturen te worden.
Na deze twee ontzettend slopende dagen liggen we nu vroeg op bed. Morgen ook weer op tijd op om de auto op te halen.

Donderdag 28 augustus 17:55
Afgelopen dinsdag hebben we dus de auto opgehaald in Auckland. Daarna zijn we naar het hostel gereden om onze spullen op te halen. Van daaruit zijn we richting Paihia vertrokken, met een tussenstop in Albany. Daar zijn we naar de Pak’nSave geweest (een erg grote en goedkope supermarkt). We kwamen er daar ook achter dat het niet mogelijk was alle deuren van onze campervan op slot te doen van buitenaf; we moesten even terug naar Auckland (klein uur rijden) om het te laten checken. Toen we wat tegen sputterden, konden we eventueel ook doorrijden naar Paihia en op de terugweg langs rijden, dat zou wel betekenen dat we de auto de komende week niet op slot konden doen. Toen ook nog bleek dat ik de wandelschoenen in het hostel had achtergelaten tijdens het inladen van de auto, besloten we alsnog terug te gaan naar Auckland. Nadat allebei de zaken afgehandeld waren zijn we alsnog (met enige vertraging) op pad gegaan naar Paihia. Onderweg nog enkele erg mooie vergezichten gehad. Uiteindelijk, na een paar uurtjes tijden aangekomen in Paihia. Daar zijn we naar de Isite (vvv-kantoor) geweest om informatie te krijgen over de regio en de mogelijke ‚to do’s’ voor de rest van de dag. Aangezien het hier al om 18:30 pikdonker is, en we om 16:30 bij de Isite waren, konden we niet zoveel meer doen dan gauw een rondje rijden naar wat mooie views en naar de Haruru Falls. Daarna zijn we naar het RV Park gereden dat vlakbij Paihia lag om alvast een slaapplaats te hebben. Vervolgens wilden we even naar de stad wandelen, maar net toen we wilden vertrekken kwam onze buurman (op de camping) naar buiten; hij wilde gaan eten in het dorp. Of we een lift wilden; Graag! Toen we in de auto zaten bleek dat het toch wel een eindje lopen was naar het dorp. We konden wel mee terug als we toevallig in de buurt van zijn restaurant waren als hij klaar was. Wij zijn ondertussen een koffietje gaan doen op de pier. Toen we naar zijn restaurant liepen bleek hij tot ons ongenoegen al weg te zijn; dat werd dus lopen. Na een half uurtje wandelen kwamen we dan aan op de camping. Daar even makkelijk gekookt en vervolgens gauw gaan slapen (21:00).
Woensdag zijn we richting Cape Reinga gaan rijden. Onderweg twee tussenstops gemaakt in Cable Bay en Coopers Beach om wat foto’s te maken, en vervolgens doorgereden naar Waipapakaita, een toegang tot het ‚Ninety Miles Beach’; een strand van 108km lang. Daarna zijn we doorgereden naar Cape Reinga, het noordelijkste puntje (ongeveer) van Nieuw Zeeland. Hier komen de Tasmaanse Zee en de Stille Oceaan samen. Daar kwamen we ook nog een studiegenootje van Annika tegen. Vlakbij Cape Reinga liggen Taputaputa Bay, Spirits Bay en Te Paki; respectievelijk een kleine baai, een enorme baai en een plaatsje waar vlakbij enorme zandduinen liggen. Spirits Bay is volgens de Maori de baai waar de geesten van overledenen de oversteek maken naar het hiernamaals. Voordat je de zandduinen op kon moest je door een klein beekje. Maar aangezien geen van ons zin had in natte schoenen en er nergens een droge oversteek was, besloten we om de zandduinen te laten voor wat ze waren, en terug te rijden richting Paihia. Onderweg de grote M gevolgd richting Kaitaia, maar eenmaal daar konden we hem niet vinden. Toen we even later een grote M zagen op een bord dat aangaf dat het nog een uur was en een beetje off route (Kerikeri), besloten we om nog een poging te wagen en die dan maar te zoeken. Na de nodige burgers en een gezellig gesprek met een dame van wie de ouders uit Nederland kwamen, terug gereden naar het RV Park bij Paihia. Hier nog lekker een filmpje gekeken en vervolgens gaan slapen.
Vanochtend werden we een stuk meer uitgerust wakker dan gisteren. Aan één stuk kunnen slapen en helemaal klaar voor de cruise die we gingen maken door de Bay of Islands. Om 09:00 aan boord gegaan van de Tangaroa, die ons naar verschillende baaien, eilanden en het belangrijkste: 'hole in the rock' zou brengen. Eenmaal aan boord bleek dat de regen niet een probleem zou vormen, maar dat de wind nog wel eens roet in het eten kon gooien (mbt hole in the rock). Na wat baaien en eilanden te hebben gezien, bleek dat het veilig genoeg was om de oversteek te wagen naar the hole. We konden er echter met dit weer niet doorheen varen. De nodige foto’s gemaakt van de overige eilanden en nog eventjes (net toen het zonnetje lekker doorbrak) een stop gemaakt op Urupukapuka, het grootste eiland in de bay. Na een wandeling van 10 minuten stonden we op een mooie lookout over de gehele baai. Uiteindelijk, via nog een paar eilanden aangemeerd in Russell, de eerste hoofdstad van het huidige Nieuw-Zeeland. Daar hebben we nog wat rondgewandeld en zijn terug gegaan naar Paihia. Vandaar zijn we gaan rijden richting de volgende stop: Waitakere Ranches.
21:25
Onderweg gestopt voor de nacht in Whangarei. We mochten bij de Isite gratis staan, maar toen daar iemand lastig gevallen werd om zijn autosleutels (Annika werd ook aangesproken en hij keek met een lichtje door onze auto terwijl wij verderop stonden), besloten we daar als de wiedeweerga te vertrekken. Na even een eindje verderop tot rust te zijn gekomen, besloten we te zoeken naar een betaalde (veilige) kampeerplek. Deze hebben we inmiddels gevonden, en hebben net lekker gegeten. Morgenochtend rijden we door naar Waitakere Ranches Reserve, een nationaal park met verschillende watervallen en mooie uitzichten, en naar Piha; een surf-oord, gevestigd in het nationaal park, waar het strand een zwarte kleur heeft.

Vrijdag 29 augustus 20:26
Vandaag zijn we dus naar Waitakere Reserve geweest. Na twee wandelingen (naar Waitakere Dam en Fairy Falls) en verschillende lookout points zijn we richting Piha gaan rijden. Onderweg zijn we nog even afgeslagen naar Karekare, waar we een kleine hike hebben gedaan, om uiteindelijk uit te komen in Piha. Hier hebben we wat foto’s gemaakt en nog een wandeling gemaakt naar een mooi uitzichtpunt.

Zondag 31 augustus 21:03
Gisteren zijn we Coromandel Peninsula gaan verkennen. Een bergachtig schiereiland waar het heel erg vaak regent. Zo’n dag was het helaas gisteren ook. Vanuit Piha zijn we via Thames de westkust van het schiereiland gaan bekijken. Halverwege de kustlijn stopten we even voor een koffietje, en hoorden we wat we echt nog móesten doen en dat het een coastal driveway is die in de top 10 ter wereld staat. Via Coromandel Town (waar niet erg veel te beleven viel bleek daar), zijn we naar Whitianga gereden. Daar hebben we even geluncht en zijn vervolgens doorgereden naar Hot Water Beach en Cathedral Cove. Respectievelijk een strand waar je je eigen warmwaterbad kunt graven en een strand met een enorme rots met een gat erin. Daar hebben we even rondgelopen en foto’s gemaakt, waarna we door zijn gereden naar Tauranga. Hier zijn we uit eten gegaan bij het restaurant van de ouders van de international buddy van Annika. Een Italiaans restaurant ‚Bella Mia’, waar ze erg ‚yummy’ pizza’s en lasagnes maakte. Daarna zijn we naar ons overnachtingsadres gegaan.
Vandaag zijn we richting Matamata gereden. Hier stond ons de Hobbiton tour te wachten. Een tour die ons meeneemt naar ‚The Shire’. De Hobbit-woonplaats van Frodo en Sam uit de films Lord of the Rings en The Hobbit. Echt een hele beleving om daar rond te lopen en de verhalen erover te horen. Ik wil zo snel mogelijk een van de films weer zien en kijken of ik de dingen die we gehoord hebben herken. Daarna zijn we naar Waitomo gereden. Hier zijn we nu om te overnachten en gaan we morgen naar de Waitomo Caves. Een grottenstelsel waar heel veel glowworms zitten. Dit belooft een erg leuke ervaring te worden!

Dinsdag 2 september 16:18
Gisteren zijn we naar de Waitomo Caves geweest. In dit gebied liggen talloze grotten waarin miljoenen lichtwormen (glowworms) leven. Allereerst wandelden we door de grot en op die manier kregen we een idee van wat ons te wachten stond. Donker is in die grotten ook echt donker, en als we het lampje op onze helm uit moesten doen, zagen we de eerste paar minuten geen hand voor ogen. Na verloop van tijd wenden onze ogen en zagen we meer en meer lichtpuntjes op het plafond en op de muren van de grot verschijnen. Vervolgens zijn we naar een boot gelopen, waarin we over een riviertje in de grot zijn gaan cruisen. Via een touw boven de rivier, loodste de gids ons door de pikdonkere grot. Het enige wat je zag was een sterrenhemel boven je, met miljoenen kleine sterretjes. Dit liep als een pad boven de rivier, waardoor je soms wel 50 meter verderop nog het ‚pad’ zag lopen. Door enkele slagen op een trommel raakten de wormen opgewonden, waardoor ze meer licht gingen geven en het nóg adembenemender werd (iedereen was muisstil voor 20 minuten). Vervolgens zijn we naar een andere grot gegaan, waar veel mooie stalagmieten/stalactieten formaties te zien waren. Hierna zijn we over het toch wel hobbelige toegangspad terug gereden richting Waitomo, waar we in de Jucy zijn gestapt en richting Rotorua zijn gaan rijden.
Vandaag zijn we naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland gegaan. De aardkorst in dit gebied erg dun, waardoor er veel vulkanische activiteit is. In dit Wonderland waren allerlei poelen en stromen te vinden die door deze activiteit soms wel kokend heet waren. Ook hadden ze allerlei kleuren door de mineralen die in grote hoeveelheid aanwezig waren door deze vulkanische activiteit. Het was echt wonderbaarlijk wat voor kleur sommige poelen hadden. De geur die er hing, zat nog wel tot zojuist in onze kleren (we roken flink naar zwavel).
18:51
Net dus even gedoucht en een wasje aangezet (was ook wel nodig). Nu zijn we aan het koken; Pannenkoeken :-). Ook de foto’s van de afgelopen dagen weer bijgewerkt. Morgen gaan we (waarschijnlijk, als het weer meezit) met een gondel naar de top van een berg in de buurt van Rotorua.

Maandag 8 september 11:57
Een aantal drukke dagen, maar zeer enerverende dagen achter de rug. Helaas was het woensdag (3 sept) geen mooi weer, waardoor we niet het risico hebben genomen met de gondel naar de top van de berg te gaan. In plaats daarvan zijn we direct naar Taupo gereden. Onderweg zijn we gestopt bij de Aratiatia dam. Deze dam heeft de wilde rivier redelijk getemd, maar vier maal per dag (toevallig precies op het moment dat we aankwamen (12:00), laat de dam water door, waardoor het in de rivierloop onder de dam erg tekeer gaat. Vervolgens zijn we naar de Huka Falls gereden. Deze ‚waterval’ is een heel aparte, aangezien het water bijna horizontaal gaat. Het is echter zo’n stroomversnelling dat het de naam ‚falls’ draagt. Na daar dezelfde foto’s te maken als die Annika had genomen tijdens haar eerdere bezoek aan de falls, zijn we doorgereden naar Taupo. Deze stad ligt aan ‚Lake Taupo’. Het grootste meer ter wereld (even groot als heel Singapore). Hier hebben we een stadswandeling gemaakt en zijn we vervolgens naar een camping gegaan.
Een van de hoogtepunten van onze reis dreigde bij voorbaat al te worden afgeschreven. Op mt. Tongariro en Mt. Doom (Mt. Ngauharoe) had het in de weken voor onze vakantie flink gesneeuwd, waardoor we er vrij zeker van waren dat het niet te doen werd met onze bepakking. Toen we in Taupo bij de I-site op goed geluk informeerden over de mogelijkheden om de Tongariro Crossing (de mooiste dagwandeling in Nieuw-Zeeland, 7-8 uur wandelen) te doen, bleek dat er toch mogelijkheden waren om de crossing te doen. Na wat overleg en wikken en wegen besloten we (omdat we niet wisten wat te verwachten qua weersomstandigheden en terrein) de optie met gids te kiezen en voor donderdag te boeken. Tijdens de wandeling bleek het van grote meerwaarde te zijn. We zaten in een groep van 18 (16 jongeren + 2 gidsen), waarvan team Frannika toch wel de fitste bleek. Vanaf het begin liepen we voorop met een van de gidsen, waardoor we veel met hem konden praten over alles wat we zagen. We werden door hem wat afgeremd, omdat we gaten sloegen in het peloton. Op sommige delen van de route bleek de gids een goede keuze, omdat hij trappetjes in de sneeuw maakte, en het pad wist waar de bordjes waren ondergesneeuwd. Na enkele uren kwamen we op de top, waar ons een mooi uitzicht op ‚Red Crater’ wachtte. Vervolgens begon de avontuurlijke afdaling, grote stukken door de sneeuw, waar we regelmatig af konden snijden door naar beneden te glijden in plaats van te lopen. Na de sneeuw kwamen we in het wat makkelijker terrein (de schoenen waren inmiddels doorweekt door de sneeuw). Hier kregen we mooie uitzichten over Lake Rotoaira en een vulkaan die twee jaar geleden(!) nog is uitgebarsten. Na een pauze in een hut, die niet meer in gebruik was omdat er grote stenen in waren geslagen door de uitbarsting van twee jaar geleden, kregen we de mogelijkheid op eigen gelegenheid het laatste anderhalf uur af te dalen. Drie kwartier in de bergen, drie kwartier in de bossen. Op de bergen nog van de mooie uitzichten genoten, maar in de bossen lekker doorgestapt, waardoor team Frannika ook als eerste weer beneden was. Op de parkeerplaats waar we opgepikt werden kregen we nog een lekker drankje en werden we vervolgens teruggereden naar onze camping. Daar hebben we nog lekker gegeten, theetjes gedronken en zijn op tijd gaan slapen.
De volgende dag (5 september) hebben we eerst lekker uitgeslapen, uitgebreid ontbeten, en zijn vervolgens gaan rijden richting Napier. Deze rit werd wat benauwder dan vooraf gedacht, aangezien we nog ongeveer 15 liter brandstof hadden voor 140 kilometer. Volgens de brochure zou de auto 1 op 10 rijden, waardoor ik er vanuit ging dat we Napier wel zouden halen. Toen we Taupo uit reden heb ik echter een bord niet gezien dat aangaf dat er de komende 130km geen tankstation zou zijn. Ook ging de rit over een flink aantal heuvels waardoor de meter ineens eens stuk sneller terug liep dan gehoopt. Uiteindelijk zagen we, na 10km met de brandstofmeter op E, een bord met ‚Fuel 5km’ erop. Daar zijn we nog net gekomen, en hebben we de nodige litertjes erin gegooid om Napier te halen (het was nog 10 km tot Napier). Daar aangekomen zijn we naar de I-site gegaan, om te informeren wat we moesten zien op onze city walk en om te boeken voor een camping. Ook hebben we geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een wijntour door de streek, aangezien die erg bekend is in Nieuw-Zeeland. Na de stad (die na een enorme aardbeving in 1931 helemaal opnieuw (in ArtDeco style) is opgebouwd) te hebben bewonderd zijn we richting ons logeeradres gelopen.
Voor de wijntour de volgende dag werden we om 12:30 opgehaald. We zijn langs vier wijngaarden gegaan, waar we iedere keer ongeveer 7 wijnen probeerden. Na de tweede locatie besloot ik wat meer van m’n glas te laten staan, omdat ik toch wel merkte dat ik niet erg veel kon hebben en al wat melig begon te doen. Daarna ging het gelukkig op een wat lager tempo en kon ik redelijk bijkomen, wat wel handig was, aangezien we ook nog naar ‚The Great Game’ gingen. ‚s Avonds zouden we namelijk ook nog naar een game van de All Blacks gaan. Deze game was een waar spektakel in Napier. De hele week waren er al festiviteiten en de avond van de wedstrijd waren er ook drie HQ’s gevormd om te zorgen dat het feestgedruis zich niet over de hele stad zou verspreiden. Er werd bij voorbaat al vanuit gegaan dat de All Blacks wel even zouden winnen van Argentinië, dat wel fysiek sterker was. Voor de wedstrijd begon werd zoals gebruikelijk de Haka uitgevoerd door de All Blacks; en die was echt imponerend! Voor de wedstrijd hadden we gehoord dat er twee versies van de haka bestaan, en dat het verschilt per tegenstander welke ze uitvoeren (hangt ervan af hoeveel respect ze hebben voor de oppositie). Aangezien we niks van de regels wisten besloten we wat extra uitleg te vragen aan de man naast ons. Die was heel erg behulpzaam en hielp ons met alles te begrijpen wat zich op het veld afspeelde. De All Blacks wonnen uiteindelijk met 28-9, wat natuurlijk tot grote vreugde leidde bij het overgrote deel van het publiek.
Na de wedstrijd zijn we terug gegaan naar het kampeeradres. We zouden de volgende ochtend vroeg vertrekken richting Wellington (vijf uur rijden) om daar nog zoveel mogelijk te zien voor ik vertrek richting Taipei. Eenmaal in Wellington zijn we eerst naar het huis van Annika gereden. Daar heb ik kennis gemaakt met haar huisgenoten en heb ik een snelle rondleiding gekregen. Vervolgens zijn we naar het hotel, waar we onze laatste nacht samen (voorlopig) zouden hebben, gegaan en waar we onze spullen hebben afgegeven. Vervolgens zijn we de auto gaan inleveren en zijn we naar het centrum gegaan. We zijn vanaf Courtenay Place naar waterfront gelopen, waar we na een korte tussenstop in het Te Papa museum nog hebben genoten van de zon en de kunst om ons heen. Vervolgens zijn we gaan inchecken in ons het hotel. We kregen een corner room op de 7e etage, met een aardig uitzicht door een van de hoofdstraten van de stad. Hierna zijn we Wellington ‚by night’ gaan verkennen en hebben we een leuk eettentje uitgezocht. Annika was eerder bij een Indisch restaurant gaan eten waar ze echt een goddelijk maaltje op had. We besloten daar heen te gaan omdat ik vond dat ik ook eens wat anders moest proberen. De kip (Kadai Chicken) was vrij pittig gekruid, waar Annika totaal geen problemen mee had. Ik daarentegen ben niks gewend, en had een paar liter water nodig om mijn maaltje te verwerken. We besloten daar ook dat Annika en ik wat vaker samen pittig zouden eten, omdat ik er dan een beetje aan gewend raak. Ik heb er echter wel van genoten (mocht je dat niet verwachten).
Vanochtend zijn we rond 08:00 opgestaan, om nog lekker rustig te ontbijten en nog zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Om 09:45 was het echter zover. Mijn bus richting het vliegveld vertrok, met mij, maar zonder Annika.
Deze vakantie was echt onvergetelijk. Zoveel impressies en zoveel avonturen. Ik heb nu alleen het Noorder eiland gezien, maar ik kan iedereen die het nog niet heeft gezien aanraden er heen te gaan. Momenteel zit ik met een heel erg dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik nog graag langer hier blijven en tijd doorbrengen met Annika, aan de andere kant wacht me een heel nieuw avontuur in Taipei, waar ik echt heel veel zin in heb.
Zometeen vlieg ik naar Auckland, waarvandaan mijn vlucht me via Sydney naar Taipei zal brengen. Morgenochtend kom ik daar aan.